بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به همه ی دوستان عزیز؛

دلم خیلی گرفته. دقت کردید که خدا چقد دوستمون داره؟ همش داره بهمون توجه میکنه و مراقبمونه و همه ی نعمتها رو برامون فراهم کرده تا ما به رشد برسیم و به خودش نزدیک بشیم.

از این نثر سعدی خیلی خوشم میاد که میگه :«منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت، هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون بر آید مفرح ذات پس در هر نفسی دو نعمت است و بر هر نعمتی شکری واجب؛ از دست و زبان که برآید کز عهده ی شکرش به در آید» به همین خاطر حفظش کرده بودم ولی همیشه به خودم میگفتم که ای بابا سعدی چی داری میگی!!؟؟ نفس یا میاد که در این صورت دم و بازدم با هم هستن یا نمیاد که در این صورت دیگه دم و بازدم با هم نیستن چرا میگه در هر نفس دو نعمت است این که همش یه نعمته؟؟؟؟!!!!!

تا اینکه دیروز صبح از یکی از دوستان شنیدم بچش مریض بوده. گفتم چه خبر؟ آقا زاده خوبن؟ مشکل چی بوده؟؟؟!!! گفت خدا رو شکر بهتره. ولی نکته ی جالبی که این وسط برا من وجود داشت این بود که ایشون گفت بچم مشکل ریوی داشت و به همین خاطر تو نفس کشیدن دم داشت ولی بازدمش مشکل داشت و به سختی نفسش رو بیرون میداد!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من همون جا تازه فهمیدم سعدی چی گفته و چقد خدای بزرگ و مهربون و قوی و عالمی داریم که همه ی نیازهای ما رو دونسته و مورد توجه قرار داده و این همه نعمت برای ما فراهم کرده.

دوستان بیاید به خاطر این همه نعمتی که خدا بهمون داده کمی مراقب اعمالمون باشیم و گناه نکنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج