سلام از تأخیرم معذرت می خوام.

امام باقر(ع) می فرمایند:« یاجابر أ یکتفی من ینتحل التشیع أن یقول بحبنا اهل البیت فوالله ما شیعتنا من اتقی الله و أطاعه»

در این حدیث امام باقر(ع) به یکی از یاران صاحب سر خود که جابر است، می فرمایند:« ای جابر آیا اگر کسی بخواهد ادعای شیعه بودن کند کافی است که بگوید من اهل بیت را دوست دارم. پس به خدا قسم شیعه ما نیست مگر کسی که تقوای الاهی پیشه کند و از او اطاعت کند.»

برای اینکه مضمون حدیث را بهتر متوجه شویم لازم است به چند نکته توجه کنیم.

اول اینکه امام این حدیث را به یکی از یاران خاص خود می فرماید و این نشان بر این است که مضمون حدیث مضمون مهم و بالایی است.

دوم اینکه باید بدانیم معنای شیعه چیست. به همین خاطر داستانی را مطرح میکنم.

روزی ابوذر به سمت مسجدالنبی در حرکت بود و زمین گلی. در مسیر جای پای یک انسان را مشاهده کرد. هنگامی که به مسجد رسید دید که پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی(ع) در مسجد حضور دارند. سؤال کرد که چطور فقط یک جای پا در مسیر بود در حالی که شما دو نفر در مسجد حضور دارید. حضرت علی(ع) در جواب خویش از کلمه «شیعت» استفاده کردند.

پس شیعه یعنی کسی که جای پای دیگری حرکت کند.

سوم اینکه امام باقر(ع) قسم یاد می کنند در حالی که این خاندان برای امور معمولی قسم نمی خورند، و پس از آن می فرمایند که هیچ کس در ادعای شیعگی خود راست نمی گوید مگر اینکه تقوای الاهی پیشه کند و خداوند را اطاعت کند .

به امید اینکه شیعه راستین ایشان باشیم.

اللهم عجل لولیک الفرج