شرم حضور مولا، دارم ولي ندانم، مولا مرا ببخشد، يا از درش براند، رفتم شبي نشستم، بر روي سجده گاهم، گفتم کجايي از دوست، تا راز دل بگويم، گفتا بگو تو رازت، تا بشنوم صدايت، حالا دگر بگويم، هر لحظه اي که باشم، در محضر نگاهش، درد دلي که دارم، باشد که او بيايد، ما را ز غم براند، دنيا شود گلستان، هر لاله اي ز بستان، با نغمه هاي شادي، اين بيت را سرايد، منجي عالم آمد، منجي عالم آمد.