من تا چند دقيقه بعد از شنيدن شهادت حاج رمضان بسيار گريه كردم
نه براي او .
براي خودم .
او كه به معبودش رسيد و ما جامانده ها بايد بمانيم و افسوس بخوريم.
تنها حرفم به حاج رمضان اين بود كه حاجي دست من رو هم بگير .
و دليل ديگر گريه من همسر و دختر اوست . تنها شدند و بايد از اين ببعد همچون شمع آب بشند .